Beklenen oldu; Rusya 200 bin askerle dayandığı Ukrayna’nın sınırını değiştirdi. Harita üzerinde Ukrayna toprağı olan Donbas bölgesinde Donetsk Halk Cumhuriyeti ve Luhansk Halk Cumhuriyeti adı altında iki “Rusya devletçiği” kuruldu! İlk tanıyan Rusya oldu!

Kırım senaryosunun ikinci perdesi sahneye kondu. 2014’te de o dönem Ukrayna topraklarında olan Kırım’da Rusya yanlıları önce bağımsız devlet kurduklarını açıkladılar. Kısa bir süre sonra Rusya’ya katılma kararı aldılar. Moskova da kabul etti, Kırım’ı ilhak etti.

Aynı yıl birden Donbas bölgesinde kıpırdanmalar başladı. O yıl bu yılın gelişi belli olmuştu. 

Bu aşamadan sonra tıpkı Kırım’da olduğu gibi Donetsk ve Luhansk da Rusya’ya katılmak isterse, Rusya da bu kadar yürekten gelen çağrıyı kırmazsa elbette şaşırmamak gerekir.

Bu gelişmeleri ne izler?

Rusya gözünü Odessa’ya diker mi? Bize göre iş oraya gidiyor!

***

Aralık 1991’de Sovyetler Birliği’nin büyük bir toz bulutu ve belirsizlikle çökmesinin ardından defalarca “Bundan sonra ne olur” sorusunu sordurmayı gerektirecek durum yaşandı. 

Bir kez daha bu noktadayız.

Rusya, 20. yüzyılın ikinci yarısında oluşan Sovyet etki sahasına doğru adım adım ilerliyor. Yakın geçmişte bunun Asya ile ilgili adımlarını yaşadık. Azerbaycan’ın Dağlık Karabağ’da işgal altındaki topraklarını Ermenistan’ın elinden alması elbette Türkiye için de sevindirici oldu. Bu süreçte Rusya, Azerbaycan’ın yanında yer alırken 1990’ların ortasında askeri açıdan terk ettiği bölgeye geri döndü! 

Devamında geçen ocak ayı başında Kazakistan’da yaşanan iç karışıklıkta ilk “yardıma” gelen Rusya oldu! Rusya, Kazakistan’ın hassas bölgelerini korumak için çaba harcadığını, askerlerinin bu bölgelerde olduğunu açıkladı. O hassas bölgelerin başında Sovyetler Birliği döneminde kurulan Kazakistan topraklarındaki Baykonur Uzay Üssü de vardı!

Büyük bir rastlantı sonucu olsa gerek Rusya, Ukrayna topraklarında devlet ilan etmeye hazırlanırken Azerbaycan Cumhurbaşkanı İlham Aliyev, Putin’in konuğu idi.

Ukrayna yönetimi, Putin’in potinleri karşısında Batı’ya güvenmenin çaresizliğinden başka bir şey yapamıyor.

Yıllardır Ukrayna seçimlerini izleriz, renkli devrimleri izleriz, kazanan için iki unvan kullanılır:

Batı yanlısı ya da Rusya yanlısı!

Bir türlü Ukrayna yanlısı bir yönetim gelmedi! 

Görünen o ki daha çok yazıp çizeceğiz; Ukrayna için şimdilik bunu söylemiş olalım!

***

Türkiye, Kırım’ın ilhakına ilk günden itibaren karşı çıktı. Bugün de Moskova’nın adımlarını doğru bulmadığını açıkladı. 

Ancak Türkiye’nin konumunun salt böyle bir adımı onaylamak ya da karşı çıkmakla sınırlı kalması olanaksız.

Stratejik önem, kullanabilirsen güç, kullanamazsan yük olur. 

Tam Türkiye’ye göre bir tarif!

Rusya, Suriye bağlamında yıllardır güney komşumuz. Moskova burada da Şam yönetiminin ricasını kıramadığı için bulunuyor! Rusya, Türkiye’nin Suriye topraklarından çekilmesini isterken şuna dayanıyor:

“Beni Şam çağırdı, seni kim çağırdı?”

Bu durum elbette Rusya’ya haklılık kazandırmaz ama uluslararası hukuk zemininde kendini ifade gücü sağlıyor!

Sadece Suriye olayı bile Türkiye’nin bölgede değil yoğurdu, dondurmayı üfleyerek yemesi gerektiğini gösteriyor.

Türkiye’nin Rusya ve Karadeniz deyince durup düşünmesini gerektiren pek çok tarihsel olay var.

1854’teki Kırım Savaşı öncesi Osmanlı ilk kez dış borç almak zorunda kaldı. İngilizlerden 200 bin sterlinle başlayan borç, 15 seferde 127 milyona kadar çıktı. Bir daha da belini doğrultamadı. 

1914’te Birinci Dünya Savaşı’na katılmamızın fitilini boğazlarımızdan geçip Karadeniz’deki Rus limanlarını bombalayan Alman savaş gemileri Goeben ve Breslau ateşledi.

Bugünkü Ukrayna topraklarında doğan 16. yüzyılımızın Hürrem Sultan’ını da anımsatıp noktayı koyalım:

Kurallarının ve taraflarının her an değişebileceği bir oyunun içine girmeyelim!